Şimdiki Çocuklar

Şimdiki Çocuklar

Şimdiki Çocuklar

Annemle babam gün almışlar doktordan, kendileri seçmişler dünyaya geleceğim günü, halbuki ben biraz daha kalmak niyetindeyken içeride. Daha doyamadan annemin sütüne annem işe başlamış. Bakıcılarla büyümüşüm ben. Derken anasınıfı ve okul, meğer yorucu bir maraton başlamış hayatımda o ilk gün ben okula alışma telaşındayken. Ödevler, yaz okulları etütler, yüzme, drama kursları falan filan…Oysa ben sokaklarda koşup oynamak, doyasıya çocuk olmak isterken…

Altıncı sınıfta tanıştım sınavlarla, geçtiğimiz hazirana kadar kabus dolu günler ardından, haziranda girilen üniversite sınavı, her kafadan ayrı akıl. Kabus, kabus…Bir de beni düzenli aralıklarla psikoloğa götürmeler, daha ilkokulda; “ödev dışında ders çalışmıyor”, ortaokulda; “acaba bir dikkat eksikliği mi var” ,lisede “içine kapandı”  En son gecen hafta gittiğimiz psikolog “depresyondasın” dedi…Acaba depresyonun tercihlere etkisi ne kadardır bilen var mı? …”

Tanıdık geldi mi?

Dünyaya gelecekleri güne bile artık bizim karar verdiğimiz çocuklarımızın gözünün içine bakmaya kıyamazken, gözümüzün önünde mutluluklarını yitirmelerine sebep olmayı nasıl izah edebiliriz ki? Yaşanmamışlıklarımızı gerçekleştirme isteğiyle mi, yaşamı ıskalarken koşturmacalarımızın bir karşılık bulduğunu düşünmenin rahatlığıyla mı? Kabul, şüphesiz ki gelecek kaygıları çok belirgin ama bir şeyi kaçırıyoruz. Diyelim ki iyi bir üniversiteyi bitirdi, mesleği elinde iş buldu, kimseye de muhtaç değil, ancak kendine güveni yoksa, hayata da bir o kadar güvensiz ise iyi arkadaş, iyi es, iyi anne baba olamıyorsa, yine bir şeylere muhtaç olmayacak mı? Ve bu muhtaç olma durumu diğerlerinden çok daha kötü değil mi? LYS tercihlerinin yüzdelik dilimlere göre yapıldığı ve teslim edildiği bugünlerde asıl olanın yaşamda başarı yüzdesi olduğunu unutmayalım sevgili aileler.

Acaba Aziz Nesin yaşasaydı bugün de gönül rahatlığıyla “Şimdiki Çocuklar Harika” diyebilir miydi ?

Güncel Psikoloji Yayınlarımız

Yardıma ihtiyacınız var mı? Size ulaşalım.