Araştırmalara göre evliliklerin yarısı ilk yedi yıl içerisinde sona ermektedir.
Her aile ve çift boşanma kararı öncesinde, boşanma süresinde ve sonrasında belirli süreçlerden geçer. Ayrılık ya da boşanmayı izleyen aylarda ailenin yaşadığı değişikliler çok çeşitlidir. Bir yandan duygusal bir kargaşa, diğer yandan maddi sorunlar yaşanır. Bu gelişmeler ailenin yaşam tarzını da değiştirir. Ayrılık henüz sıcak olduğu için, bu durumdan etkilenen bireylerin zihinleri devamlı bu konu ile meşguldür. Zamanla bu durum değişir, ancak bu kez yeni bir hayat kurma gerçeği ile yüz yüze kalınır.
Boşanma ve yeniden evlenmeler, ailenin her işlevine etki eden bir seri karmaşık değişikliğe neden olur. Boşanmanın ilk yılı yetişkinler için oldukça zordur. Boşanmış kadınların üçte ikisinde, erkelerinse üçte birinde önemli ruhsal sorunlar gözlenmektedir.
İstenmeyen ya da sert bir boşanma, bir yetişkini geride kalmış bir gelişim aşamasına döndürebilir veya kişiliğinden beklenmeyen davranışlara itebilir. Bazı yetişkinler tamamen çaresiz, çocukları dahil başkalarının bakımına muhtaç hale düşebilir. Ailede roller değişebilir, çocuklar ebeveynin bakımını üstlenirler ve sırdaşı olurlar. Sonuçta, çocukta çarpık bir gelişim ve ebeveynin aracılığı ile edinilmiş yanlış bir gerçek anlayışı ortaya çıkar.
Ayrılma ve boşanmanın hemen sonrasında insanlar, ya kendilerini diğerlerinden soyutlama ya da olağanüstü sosyal yaşam sürdürme modellerinden birini seçerler. Bazı insanlar boşanma ile ilgili olarak mutsuzluk ve öfke duyduklarını kabul etmezler. Her şeye kolaylıkla uyum sağladıklarını ve kendilerine mükemmel bir hayat kurduklarını iddia ederler. Çeşitli faaliyetlerle meşgul olmak herkese iyi gelebilir. Eğer bunlar başka sorunlardan kaçmak için yapılıyorsa ve yorgunluktan kendisinin ve kendine yakın insanların ihtiyaçları ile ilgilenemiyorsa, bu durum depresyonu ancak bir süre için ertelemeyi sağlar. Sonunda, sorunlar çözümsüz kaldığı için çöküntü kaçınılmaz olur
